Εθνικό ΘέατροErnst Ziller, 1895-1901
ΕΡΓΑΣΙΕΣ |
Συντήρηση και αποκατάσταση τοιχογραφιών, οροφογραφιών, ξύλινων αρχιτεκτονικών στοιχείων, ξυλόγλυπτων, γύψινων, μαρμάρινων διακόσμων και πλακιδίων δαπέδων |
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ |
Μάρτιος 2005 - Ιούλιος 2009 |
Ιστορικά στοιχεία - Περιγραφή: Το Εθνικό Θέατρο είναι έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ernst Ziller. Η αρχιτεκτονική μελέτη του Θεάτρου εκπονήθηκε το 1891 – 1892 από τον Ziller. Άρχισε να χτίζεται το 1895, ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 1901 και εγκαινιάστηκε στις 24 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.
Ο Ziller σχεδίασε το Εθνικό Θέατρο με μεγάλη επιτυχία, ακολουθώντας τη γερμανική παράδοση στη σύνθεση των όγκων, και αντιμετώπισε με ιδιαίτερη φαντασία και αποτελεσματικότητα τα προβλήματα που παρουσίαζε ο χώρος, δηλαδή το μικρό σε διαστάσεις οικόπεδο, με την έντονη κλίση και τις περιορισμένες δυνατότητες επέκτασης.
Συνολικά το θέατρο έχει μήκος 42,10 μ., πλάτος 38 μ. και ύψος 17 περίπου μ. Η διαμόρφωση των όψεών του εναρμονίζει στοιχεία ρωμαϊκά, αναγεννησιακά και μπαρόκ.
Εσωτερικά, διαπιστώθηκε πλούσιος ζωγραφικός διάκοσμος σε τοίχους και οροφές, καθώς και περίτεχνα γύψινα, ξυλόγλυπτα και μαρμάρινα διακοσμητικά . Η εναπόθεση των χρωμάτων έχει γίνει με την τεχνική a secco, δηλαδή ζωγραφική σε στεγνό κονίαμα, ενώ οι ανάλυση που πραγματοποιήθηκε για την ταυτοποίηση του συνδετικού του χρωστικών έδειξε ότι πρόκειται για ζωική κόλλα. Στην περίπτωση της οροφής της κεντρικής σκηνής έχει συνδυαστεί η τεχνική a secco και η ελαιογραφία πάνω σε ξύλο. Η θεματολογία του ζωγραφικού διακόσμου διαφέρει από χώρο σε χώρο, ανάλογα με τη χρήση του. Πρόκειται για απεικονίσεις μορφών και ζώων στα πομπηιανά πρότυπα, ερωτιδείς και φυτικές παραστάσεις εμπλουτισμένα με γεωμετρικά σχήματα χαρακτηριστικά του νεοκλασικισμού.
Φθορές - εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης: Τα προβλήματα που διαπιστώθηκαν στις οροφές και τις τοιχογραφίες του Εθνικού Θεάτρου προέρχονται κυρίως από την κακή κατάσταση διατήρησης της στέγης, που επέτρεψε την είσοδο των όμβριων υδάτων στις οροφές του κτιρίου, αλλά και από τη διήθηση του νερού στους τοίχους διαμέσου της τοιχοποιίας. Τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα την εναπόθεση διαλυτών αλάτων στη ζωγραφική επιφάνεια και την ανάπτυξη μικροοργανισμών, την απολέπιση του ζωγραφικού στρώματος, την υδρόλυση του συνδετικού των χρωμάτων και τη δημιουργία σκουρόχρωμων περιοχών στην επιφάνεια της ζωγραφικής. Όσον αφορά στο υπόστρωμα, διαπιστώθηκαν περιοχές με προβλήματα αποσάθρωσης της μάζας του από την παρουσία υγρασίας, συσσώρευση- κρυσταλλοποίηση αλάτων, καθώς και αποσπάσεις του κονιάματος από το υποστήριγμα οι οποίες συνοδεύονταν από ρωγμές μικρού ή μεγάλου εύρους.
Φθορές στο υπόστρωμα και τη ζωγραφική επιφάνεια είχαν προέλθει από νεότερες επεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν για την τοποθέτηση ηλεκτρολογικών παροχών, υδραυλικών εγκαταστάσεων και γενικά από τη λειτουργική χρήση του κτιρίου.
Αλλοιώσεις είχαν προκληθεί από επικαθίσεις ατμοσφαιρικών ρύπων και σκόνης. Τέλος όλες οι οροφές, εκτός της κεντρικής κυκλικής οροφής της Κεντρικής Αίθουσας, αλλά και οι κατακόρυφοι τοίχοι, ήταν επιχρισμένοι με επάλληλα στρώματα χρωμάτων.
Οι εργασίες που πραγματοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των οροφογραφιών και τοιχογραφιών ήταν:
- Αποκάλυψη και καθαρισμός της ζωγραφικής επιφάνειας.
- Στερέωση χρωστικών και απολεπισμένου ζωγραφικού στρώματος.
- Στερέωση υποστρώματος οροφής (κονίαμα).
- Στερέωση υποστρώματος κατακόρυφων τοίχων (κονίαμα).
- Πλήρωση απωλειών και ρωγμών.
- Αισθητική αποκατάσταση ζωγραφικού διακόσμου.
- Χρωματική αναπαραγωγή ζωγραφικού διακόσμου βάσει των αυθεντικών σχεδίων του Ziller.